به طور کلی حیوان شنگ از دسته جانوران گوشت خوار از خانواده راسویان و جنس سمورهای آبی می باشد که در جوار آب های شیرین زندگی می کند و دارای بدنی دراز و باریک و دم بلند و سر مسطح، پوزه کوتاه و رنگ قهوه ای است که اغلب اوقات طول بدنش تا ۷۵ سانتی متر و طول دمش به ۵۰ سانتی متر خواهد رسید.
بهتر است بدانید که شنگ در واقع از دسته جانوران گوشتخوار می باشد که جزو خانواده راسویان و جنس شنگ ها محسوب می شود. زیستگاه این حیوان کنار آب های شیرین است و به دلیل ویژگی ظاهری فوق العاده ای که دارد اغلب طول بدنش تا ۷۵ سانتی متر و طول دمش به ۵۰ ساتی متر می رسد. این جانور را می توان بومی مناطق اروپا و آسیا دانست که در ایران در استان های گیلان، کردستان، مازندران، فارس و خوزستان نیز یافت می شود. به صراحت می توان گفت که غذای اصلی این حیوان ماهی است و زمانی که ماهی کم باشد جانوران دیگری مانند دوزیستان، سخت پوستان، پرندگان، پستانداران و حشرات را شکار می کنند. جالب است بدانید که در نیمه دوم قرن بیستم جمعیت این جانور بسیار کاهش پیدا کرده و دلیل اصلی آن آلودگی آب ها به آفت کش هایی مانند ارگانوکلرین و بیفنیل پلیکلروینه می باشد. تخریب زیستگاه و شکار قانونی و غیر قانونی از دیگر دلایل تهدید شدن این جانور محسوب می شوند. البته که در سال های اخیر در بیشتر قسمت های اروپا جمعیت شنگ در حال احیاست و در سال ۲۰۱۱ وزارت محیط زیست بریتانیا اعلام کرده که اکنون سمورهای آبی به تمام شهرستان های کشور بازگشته اند. این احیا در واقع بخشی به دلیل ممنوعیت آفت کش های خطرناک تر است که از سال ۱۹۷۹ در اروپا اعمال شده و بخشی به دلیل بهبود کیفیت آب که به افزایش جمعیت طعمه ها منجر شده و بخشی به دلیل محافظت در مقابل شکار موجب شده است.
.
منبع: https://arga-mag.com