فِرِیدون‌کِنار (به مازندرانی: فری‌کنار) یکی از شهرستان‌های ساحلی استان مازندران است. این شهرستان از شمال با دریای مازندران، از شرق با شهرستان بابلسر و از غرب هم‌مرز با شهرستان محمودآباد و از جنوب با شهرستان‌های بابل و آمل همسایه‌است. مردم فریدونکنار از قومیت طبری هستند و به مازندرانی صحبت می‌کنند. فریدون‌کنار (سابقاً روستای فری‌کنار) از سال ۱۳۲۰ شهر شده‌است با این وجود از لحاظ تقسیمات سیاسی تا دهه هفتاد شمسی به صورت دهستانی در شهرستان بابل بوده و در این دهه از دهستان به بخشداری تبدیل و از سال ۱۳۸۶ نیز شهرستان شده‌است.

بارندگی‌های فراوان و زمین حاصلخیز و جلگه‌ای از قدیم فریدون کنار را به کشتگاه مستعد برنج و حبوبات تبدیل نموده‌است و وجود آبگیرها و آب‌بندان‌های متعدد، بافت ویژهٔ جنگلی و آب و هوای معتدل خزری آن را به صورت یکی از زیستگاه‌های منحصر به فرد زمستانی پرندگان زیبای مهاجر به ویژه درنای سیبری درآورده است، ارتفاع متوسط این شهر جلگه‌ای از سطح آب‌های آزاد جهان حدود ۱۳– متر می‌باشد و در عرض جغرافیایی ۳۶ درجه و ۴۲ دقیقه شمالی و طول جغرافیایی ۵۲ درجه و ۳۰ دقیقه شرقی (منطبق بر ساعت رسمی کشور) واقع شده‌است رودهای فری کنار و ملاکلا زمین‌های این شهر را مشروب می‌کنند.

متوسط حداکثر دما در فریدون کنار۲۱/۵+، متوسط حداقل ۱۳/۷+ و متوسط روزانه ۱۷/۶+ درجه سانتیگراد است. در این شهر سالیانه حدود ۸۷۰ میلی‌متر باران می‌بارد.

نام قدیم این شهر فری‌کنار بوده‌است. هم‌اکنون این شهرستان به دو بخش مرکزی و دهفری تقسیم شده‌است. (قابل ذکر است که واژه کِنار در زبان طبری برای دیوار چوبیِ ساخته شده از ترکه درخت توت یا نی بکار می‌رود ولذا گفته شده که در فرهنگ محلی به کسانی از غریبه‌ها و مهاجرین که در کنار مناطق آباد سکنی می‌گزیدند کناری می‌گفتند)

بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر برابر با ۳۸٬۱۵۴ نفر جمعیت بوده‌است. مردم فریدونکنار به زبان مازندرانی (طبری) گویش می‌کنند.  گویش طبری مردم فریدونکنار آمیزه ای از دو گویش بابلی (بابل روئی) و گویش آملی (هراز پئی) می‌باشد.[۸] بخش قابل توجهی از بافت جمعیتی مردم فریدونکنار را مهاجران طبری اهل بندپی (بخش‌های بندپی شرقی و غربی شهرستان بابل) تشکیل می‌دهند که در دهه‌های اخیر سبب رونق تجاری شهر شدند.

.

منبع: ویکی‌پدیا  | https://fa.wikipedia.org