راسو سردهای از پستانداران گوشتخوار و فعال و چالاک کوچکاندام است که بدنی کشیده و باریک و دست و پاهایی کوچک دارد. راسو در خانوادهٔ راسوئیان قرار دارد. در متون طب سنتی با نام عربی آن دَلق که خود معرب دَله فارسی است یاد شده است.
راسو، جانوری گوشتخوار و بسیار درنده است. اهمیت این جانور بیشتر بهخاطر پوستش میباشد. در بسیاری از کشورها، این جانور وحشی را بوسیله تله شکار کرده و پرورش میدهند. این جانور شباهت بسیاری به سمورهای بزرگ دارد ولی رنگش تیرهتر است.
راسو به نسبت بسیاری از پستانداران دوزیست بیشتر وقت خود را در خشکی میگذراند، با آنکه پاهایش پردهدار نیست ولی شناگری قابل است.
راسوها، موجودات حفرکننده واقعی و نقبزن نیستند، ولی اغلب نقبها را طولانیتر و وسیعتر کرده و از نقبهای خالی سواحل رودخانهها استفاده میکنند. آنها معمولاً لانههای خود را در شکاف صخرهها، یا کُنده درختهای توخالی میسازند. لانه محل استراحت و زاد و ولد راسوها پوشیده از خزه و پر از علف است.
این جانور برای نخستین بار، در سال ۱۹۲۹ از آمریکا به انگلستان آورده شد. بعضیها از مزارع محل پرورششان فرار کرده و در حیات وحش پراکنده شدند. در سال ۱۹۰۰ مسلم شد که بسیاری از آنها در نقاط مختلف به زاد و ولد پرداختهاند.
گردن این جانور کشیده و دمش نسبتاً بلند و پر مو است. گونههای مختلف راسو از ۱۲ تا ۴۵ سانتیمتر درازا دارند. خز برخی گونههای راسو در زمستان کاملاً سفید میشود. تمام انواع راسوها توانایی خوبی برای بالا رفتن از درخت و کندن زمین دارند. جنس ماده این جانور معمولاً اندازهٔ کوچکتری دارد. طول دم در گونههای مختلف بین ۳۴ تا ۵۲ میلیمتر است.
راسوی نر در حدود دو فوت طول و ۳ پوند وزن دارد. راسوی ماده از نظر وزن و طول اندام تقریباً برابر با نصف اندازههای یادشده است.
.
منبع: https://fa.wikipedia.org