یکی از دلایل اصلی پیدایش بازارهای محلی در مازندران، نیاز روستاییان به فروش محصولات و خرید اقلام ضروری در شهرها بود. بدین ترتیب روستاییان در گذشته به دلیل نبود وسایل ارتباطی و حمل و نقل مدرن، یک روز قبل از برپایی بازار، محصولات کشاورزی، دام و صنایع دستی خود را با اسب یا قاطر و گاه با پای پیاده حمل می کردند.
بازارهای هفتگی شهرهای مازندران محله به محله برگزار می شود و گردانندگان این بازارها به دلیل نبود مکان ثابت تنها در محدوده بازارهای هفتگی فعالیت می کنند.
متصدیان این بازار که معمولاً به نام روزهای هفته از جمله دوشنبه بازار، پنجشنبه بازار و جمعه بازار نامگذاری می شوند، دست فروشان دوره گرد و چند تولیدکننده کوچک را گرد هم می آورند تا بتوانند بدون حضور مستقیم اجناس خود را به فروش برسانند. از واسطه ها
گردشگران مازندران همچنین می توانند برای خرید سوغات و صنایع دستی مردان و زنان روستایی به بازارهای محلی مازندران در مناطق مختلف استان مراجعه کنند.
فروشندگان محلی اقلام و لوازم دست ساز خود را از جمله کلاه حصیری، داس، تبر، بیل، قند شکن، تله موش، دسته بیل، قلیان، سبد دسته حصیری و غیره را به فروش می رسانند که هر کدام مشتری خاص خود را دارند.
همچنین دستفروشان دوره گرد که در اصطلاح محلی «چرچی» نامیده می شوند، دستفروشان و دستفروشان شهر، محصولات و اجناس خود را در کنار مردان و زنان روستایی در بازارهای محلی به فروش می رسانند.
برپایی بازارهای هفتگی در شهرها و نقاط استان مازندران، علاوه بر قدمت دیرینه و تجلی آشکار آن در فرهنگ بومی منطقه، عامل مهمی در بهبود و کنترل نسبی قیمت ها از نظر مادی و اقتصادی نیز می باشد.
تهیه غذای تازه فروشندگان با مشتریان به خوبی و سلامت رفتار می کنند. فروشندگان اصرار دارند که کالاهای خود را به خریداران بفروشند. خریداران این حق را دارند که ارزانی قابل تشخیص کالاهای ارائه شده به ویژه میوه و سبزیجات را بدون واسطه و با قیمت کمتر انتخاب کنند. رونق بازار هفتگی را در استان مازندران تضمین کرده است.
.
منبع: https://eghamatme.ir
